Géricault

In 1908 verwierven De Vrienden van het Museum voor Schone Kunsten Gent het Portret van een kleptomaan (1820-1824), een van de vijf overgeleverde portretten van geesteszieken die de Franse romantische schilder Théodore Géricault maakte in het hospitaal la Salpetrière in Parijs.

Samen met 'de ijverzuchtige' uit Lyon en de 'kinderdief' uit Springfield, vormt dit werk het uitgangspunt van een tentoonstelling over zowel het fysieke als het geestelijke lijden van de moderne mens. Als kind van de Franse revolutie was Géricault (1791 - 1824) niet alleen vertrouwd met de gruwelen van de Terreur, maar ook met de geest van de Verlichting en diens wetenschappelijke belangstelling voor de 'menselijke machine'.

In plaats van een klassieke overzichtstentoonstelling werd gekozen voor bepaalde thema's zoals de menselijke strijd, het gevecht met de andere evenals met zichzelf, de worsteling om los te komen van gelijk welke beklemming ook, het portret als ondervraging van de mens en zijn bestemming en de waanzin als metafoor voor de totale vrijheid van de geest, die gedoemd is om te worden opgesloten. Deze onderwerpen worden zowel geduid in het oeuvre van de kunstenaar als in de geest van zijn tijd.
Deze tentoonstelling werd gerealiseerd in samenwerking met de Schirn Kunsthall in Frankfurt.