Xavier Tricot

Xavier Tricot is gefascineerd door de realiteit. Die realiteit duikt steeds weer in zijn figuratief werk op: de Holocaust, JFK, de mens op de maan, de atoombom, een terrorist... Maar Tricot beeldt die realiteit niet zomaar uit. Hij is een paradoxale realist. Hij schildert de realiteit via om- wegen. Xavier Tricot begon met schilderen in de jaren 80. In 1988 had hij zijn eerste persoonlijke tentoonstelling in Oostende. Zijn eerste werken waren monochroom, vaag geschilderd. Het waren letterlijk ''grisailles'' - meteen ook de titel van twee tentoonstellingen van Xavier Tricot die plaatshadden in Parijs in 1997 en in Oostende in 1999. De terrorist uit 2013 (naar een eerste versie uit 1997) die op de affiche van zijn tentoonstelling in de Venetiaanse Gaanderijen te Oostende prijkt is een voorbeeld uit die periode. Maar Tricots werk is niet zo makkelijk onder één noemer te brengen. Hij zet meer dan één strategie in om de realiteit te benaderen. Heel wat doeken van Tricot lijken de oppervlakte van een object af te tasten. Ze zijn het resultaat van een zoektocht - paradoxaal genoeg als het ware blind en op de tast - op zoek naar ijkpunten, naar zekerheden in de visuele werkelijkheid. Soms is nauwelijks te zien wat een doek voorstelt, of schildert hij zijn onderwerp de zee - door een jaloezie, of schildert hij de barsten in een ruit, de dauwdruppels op een spinnennet, de bijen in een honingraat, de x-stralen- opname van een hand. De schilderijen van Tricot vormen een collectief schimmenspel.