Eugène Verdyen (1836-1903)

Eugène Verdyen (1836-1903) werd geboren in Luik. Hij kreeg - als één van de eerste - zijn opleiding in het vrije atelier van Jean François Portaels (1818-1895) en aan de Académie des Beaux-Arts van Brussel (1860-1864). Van 1891 tot aan zijn dood op 17 juni 1903 was hij leraar aan de Académie. Hij huwde in 1883 met Anaïs Lemaire, die hij verschillende keren portretteerde.
Verdyen schilderde interieurscènes, vaak met vrouwenfiguren, portretten, stillevens en landschappen. Hij ondernam verschillende reizen, naar Italië en Oostenrijk, en naar Noord-Afrika. Hij woonde ook een tijd in Parijs. Hij was lid van o.a. de Cercle des Aquarellistes et des Aquafortistes en hoewel geen lid was hij nauw verbonden met de Société Libre des Beaux-Arts, die een gezicht gaven aan het realisme in Belgie.
Verdyen werd in zijn tijd in kunstenaarsmiddens hoog aangeschreven, getuige onder andere zijn postume eerbetoon bij La Libre Esthétique. Ensor bewonderde zijn werk. In een brief aan Eugène Demolder schreef hij dat hij zich liet overhalen om te exposeren bij La Libre Esthétique omdat Verdyen één van de exposerende kunstenaars was. Er is een interessante parallel te trekken tussen het werk van Ensor en één van de meesterwerken van Verdyen uit 1876, getiteld Boutique de Masques.
Verdyen leefde een nogal teruggetrokken bestaan en was zelden aanwezig op tentoonstellingen, waardoor zijn werk ook niet snel een koper vond. Verdyen werd geroemd als voorloper van het impressionisme, maar geraakte na zijn dood stilaan in vergetelheid. Hij, en zijn enige broer - een bekend componist - hadden geen nazaten. Toch is zijn werk vandaag te vinden in verschillende publieke collecties, waaronder in het Musée des Beaux-Arts (Luik), Charliermuseum (Brussel), Maison Camille Lemonnier (Brussel).

Deze publicatie verschijnt in samenwerking met het Charliermuseum, naar aanleiding van de retrospectieve tentoonstelling van 4 mei tot en met 27 juli 2017.

Emile Eugène Verdyen est né à Liège le 29 août 1836. Sa formation artistique et sa carrière se sont déroulées presque entièrement à Bruxelles. Il fut l'un des premiers élèves à se former à l'atelier libre de Jean François Portaels. De 1891 jusqu'à sa mort le 17 juin 1903, il sera professeur à l'Académie royale des Beaux-Arts de Bruxelles dispensant les cours de dessin des têtes et torses antiques. Verdyen peint des scènes d'intérieur souvent avec des figures féminines, des portraits, des natures mortes et des paysages. Bien qu'il n'en deviendra jamais membre, il est étroitement associé à la Société libre des Beaux-Arts, le cercle d'art qui, à partir de 1868, incarne un véritable lieu d'expression du réalisme en Belgique.Puis, sa palette s'éclaircissant, il peint des paysages délicats emplis de douceur qui respirent une sensualité pré-impressionniste. Dessinateur et aquarelliste doué, Verdyen sera membre de La Société Royale Belge des Aquarellistes, une des plus anciennes associations d'aquarellistes. Durant sa vie, Verdyen sera très apprécié dans les milieux artistiques comme en témoigne l'hommage posthume à La Libre Esthétique en 1904.