Gaston De Mey

Gaston De Mey (1933-2015) volgde van 1952 tot 1963 les aan de Kunstacademie in Eeklo. Hij was leerkracht Nederlands in dezelfde stad. Vanaf 1968 koos hij ervoor om zijn kunstwerken op te bouwen met lettertekens en deze te groeperen in letterbanen en letterstructuren. Hij opteerde voor een op voorhand vastgelegde etterordening en gebruikte zwarttinten op witte achtergronden en uitzonderlijk kleur in zijn werk. Aanvankelijk werden kleefletters aangebracht op houten panelen. In zijn werk verviel de leesbare taal - zoals bij de deconstructie in de filosofie - in een essentiëlere maar onleesbare ordening van lettertekens in diverse geometrische vormen en formaten. De Mey werd geïnspireerd door het constructivisme en meer bepaald door Piet Mondriaan aan wie hij een reeks werken opdroeg. Vanaf 1993 gebruikte hij voor zijn schilderijen ook Griekse, Cyrillische, Latijnse en Hebreeuwse lettertekens. Zo bracht hij de mondialisering in zijn werk. Een kunstboek met vooral aandacht voor het werk zelf, was een idee waar de kinderen van de kunstenaar reeds lang mee speelden.

Een selectie van zijn omvangrijk oeuvre werd gebundeld in een aantrekkelijk kijkboek, met korte teksten die eerder verhelderen dan analyseren. Ook de meer gevoelige kant van Gaston De Mey, die lang onbelicht bleef, maar die spreekt uit de titels van zijn werken, komt aan bod. Want de leesbaarheid van zijn werk die hij gedurende lange tijd probeerde te verhinderen, werd na de dood van zijn echtgenote subtiel weer ingevoerd. Al was dat op de achterkant van de doeken, als nagelaten boodschappen.

Een tentoonstelling volgt in het najaar van 2024.