Pascale Marthine Tayou

Tornado gaat geen enkel onderwerp uit de weg – migratie, gender(on)gelijkheid, identiteit en afkomst, evoluties binnen het nationalistisch denken, de koloniale wonden en hun plaats in de individuele en collectieve herinnering, vrede, angst en geweld, maar bovenal ook het belang van kennis, en het doorgeven van de oeroude kracht die daarin schuilt. Tayou schuwt deze thema’s niet maar politiseert ze evenmin. Hij observeert, stelt zich kritisch en vooral nieuwsgierig op in zijn queeste naar het universeel menselijke, naar datgene wat ons allemaal bindt. De kunstenaar verweeft vergeten histories en opgerakelde herinneringen met een hedendaagse verbeeldingskracht. Hij balanceert daarbij voortdurend op een grens tussen negatieve en positieve energie. Niets is wat het lijkt, laat staan eenduidig. Een kasseisteen staat symbool voor revolte – « sous les pavés, la plage » – maar dient evengoed om aan een nieuwe weg te timmeren. De dualiteit die in zijn beeldtaal schuilt, breekt het gesprek open. Op die manier daagt hij ons stereotype beeld van ‘de Ander’ uit. « Fixer le passé au présent sur la toile du futur. » Door het verleden bladeren is zinvol zolang we niet blijven vasthangen aan oude clichébeelden. Onder het mom van een zekere lichtheid in het nadenken over actuele maatschappelijke problemen, maakt Pascale Marthine Tayou geen politieke maar veeleer ‘menselijke’ statements. De kunstenaar creëert niet om de kunst te honoreren maar wel om het leven te celebreren. “En ja, mag het met wat humor?”

Tornado does not evade any subject – migration, gender equality, identity and origin, evolutions within nationalist thinking, colonial wounds and their place in the individual and collective memory, peace, fear and violence, but most crucially of all, the importance of knowledge and the transference of the ancient power it holds. Tayou does not shy away from these themes, but nor does he politicise them. He observes, is critical and above all curious in his quest for the universally human, for that which unites us all. The artist weaves forgotten histories and raked-up memories with a contemporary imagination. He constantly balances on a boundary between negative and positive energy. Nothing is what it seems, let alone unambiguous.

Tornado does not evade any subject – migration, gender equality, identity and origin, evolutions within nationalist thinking, colonial wounds and their place in the individual and collective memory, peace, fear and violence, but most crucially of all, the importance of knowledge and the transference of the ancient power it holds. Tayou does not shy away from these themes, but nor does he politicise them. He observes, is critical and above all curious in his quest for the universally human, for that which unites us all. The artist weaves forgotten histories and raked-up memories with a contemporary imagination. He constantly balances on a boundary between negative and positive energy. Nothing is what it seems, let alone unambiguous.