Tuinieren in het Stedelijk Veld

Herwerkte en uitgebreide tekst van de inaugurale lezing van Michiel Dehaene, uitgesproken op 28 februari 2012, bij het aantreden als hoofddocent stedenbouw aan de UGent

"De Vlaamse ruimtelijke wanorde presenteert een landschap waarin Jacques Tati je op elke hoek toelacht ? waarin de afstand tussen de betekenis van de inrichting, het beheer en het gebruik van de ruimte zelden met elkaar samenvalt. Het verspreide stedelijke landschap lijkt de ontwerper met te grote ambities uit te lachen; de grote verandering zit er namelijk niet in. Anderzijds is het gebrek aan leesbare orde een bron van eindeloze variatie en van mogelijkheden tot aanpassing.
[FIG. 5] De combinaties van elementen die je in dit landschap aantreft zien er schier willekeurig uit, maar net die grote mate van contingentie is een uitnodiging tot ontwerp. Want ontwerp is bij uitstek de intellectuele arbeid die er zich op richt om toeval te lezen als opportuniteit, om contingentie te vertalen als mogelijkheidszin. [FIG. 6] Het schijnbaar willekeurig karakter van het rafelige stadslandschap maakte Vlaanderen de afgelopen decennia tot een kweekvijver voor erg goede stadsontwerpers: architecten en stedenbouwkundigen met de nodige intellectuele veerkracht en ontwerpende wendbaarheid, die zich bekwamen in een tuinierende vorm van stedenbouw waar ik mij tot op vandaag mee identificeer. Ik blijf namelijk overtuigd dat enkel in de zorgvuldige lectuur van haar veelvormigheid het complexe Vlaamse landschap haar betekenis prijsgeeft." (pag.4)



Auteur: Michiel Dehaene is in 1994 aan de KULeuven afgestudeerd als ingenieur-architect en behaalde in 2002 de doctoraatstitel. Hij is sinds oktober 2011 aan de Vakgroep Architectuur & Stedenbouw verbonden als voltijds docent stedenbouw, stadsanalyse en stadsontwerp.