Er Was Geenszins

Zeventien stervelingen zetten een eigenzinnig sprookje op papier. Grimmig en anders maar met klassieke ingrediënten die ze tijdens hun prille jeugd ingelepeld kregen. Donkere bossen worden als vanouds onveilig gemaakt door geile wolven en dolgedraaide geesten. Labiele jonkvrouwen vallen nog steeds voor kikkerprinsen met een groot bakkes maar evengoed eisen modieuze minstrelen en goddeloze apen de hoofdrol op in een verbazend vertrouwde omgeving. In een land niet ver hiervandaan, met kleine kastelen en grote emoties.

Kim Duchateau luisterde en las. Hij nam pen en kwast en vervaardigde op grootmoeders wijze illustraties bij deze vertellingen. Met respect voor traditie en zonder spoed want tijd is relatief in sprookjesland. En geluk ook. Dat weten Kim en de auteurs al lang. En gelukkig maar.