Recall Sculpture

Na WO II wil de kunstenaar zich bevrijden van welk juk dan ook. Creatieve en artistieke vrijheid is het hoogste goed. Die houding resulteert in een grote verscheidenheid van materialen, thema''s en stijlen. Soms figuratief, dan weer abstract, zwaar beladen of juist heel licht, het werk van de toenmalige kunstenaars is een reactie op de samenleving of een uiting van persoonlijke gevoelens. Hoe dan ook, na jaren van nazikunst keert het experiment in volle glorie terug. Die nieuwe trend ontgaat Lode Craeybeckx en Walther Vanbeselaere niet. In 1950 bezoeken ze samen de Biënnale van Venetië. Als burgemeester van Antwerpen wil Craeybeckx werken aankopen voor het Middelheimmuseum, dat in 1951 zijn deuren opent. Vanbeselaere zou graag, in navolging van andere Europese musea, hedendaagse kunst presenteren in het KMSKA, waar hij hoofdconservator is. De Biënnale van Venetië wijst Craeybeckx en Vanbeselaere de weg voor beide museumcollecties. Vanaf het openingsjaar van het Middelheimmuseum worden in het park Biënnales georganiseerd, waar het KMSKA mettertijd een hele reeks sculpturen van klein formaat verwerft. In Recall Sculpture staan deze kleinsculpturen uit de jaren 1950 tot 1970 centraal. Werken die de voorbode zijn van de huidige hedendaagse kunst. De sculpturen van Consagra, Pomodoro, Schaár, Heiliger, Marini en vele anderen konden geen beter onderkomen vinden dan in het Middelheimmuseum. In samenwerking met het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen (KMSKA)