Victor Horta

Het standaardwerk over Victor Horta, over de vernieuwing die hij rond 1900 in de classicistische bouwstijl bracht en die hij wist uit te werken tot het hoogtepunt van de art nouveau.

Rond 1900 ontstond er een scherpe reactie op de classicistische, monumentale bouwstijlen van de voorbije eeuwen. Deze stijlvernieuwing zou gebruik maken van diverse materialen, bracht licht en lucht in de huizen en maakte van asymmetrie een onontkoombaar stijlelement.
Victor Horta (1861-1947) was een van de grondleggers van deze vernieuwende stijl. In zijn paviljoen voor Jef Lambeaux' Menselijke driften in het Brusselse Jubelpark breekt de jonge architect - zij het op nog bescheiden wijze - voor het eerst met de klassieke stijlvormen. Maar het is vooral uit de Japanse kunst, in die tijd erg in trek in het Westen, en de Arts & Crafts van William Morris, dat Horta de motieven en de stijl put voor zijn latere werk. Het organische, het hybriede, het feeërieke zijn de thema's waarop Horta zijn stijl verder uitbouwt, die het mooist tot uitdrukking komt in het huis Tassel (1893) dat de doorbraak markeerde van de Art Nouveau.
Hoe Victor Horta de traditionele vormentaal van zijn tijd wist om te buigen naar een vernieuwende stijl, hoe zijn eigen stijl evolueerde van voorzichtige ingrepen naar een exuberant maniërisme om later verwerkt te worden tot een ingehouden, lineaire stijl valt te lezen in dit nieuwe standaardwerk over Horta, geïllustreerd met de laatste foto's van Jacques Evrard & Christine Bastin.