Het Verhaal van De Munt

Ooit was een bezoek aan de opera een haast alledaags tijdverdrijf. Men verwijlde er een poos tot enkele uren. Huispersoneel, arbeiders, ambachtslieden en burgers vormden het lawaaierige publiek van de parterre en de engelenbak. De leden van de gegoede klasse ontmoetten er elkaar alvorens te gaan dineren en etaleerden er hun elegantie en rijkdom. Het publiek mocht vrij de zaal binnen en buiten. De hele voorstelling lang was de zaal 'a giorno' verlicht. Er werd gepraat, gelachen en commentaar gegeven op het stuk en men riep van de ene loge naar de andere, van de parterre naar de engelenbak. Tussen de scènes door weerklonk applaus of afkeurend gejoel. Bij sommige aria's werd er meermaals om een bisnummer geroepen en sommige zangers zagen er geen graten in om een succesnummer uit een andere opera aan te heffen. Daarbovenop was er voortdurend het lawaai van de houten machinerie en de fluitsignalen die bij elke decorwisseling hoorden. .