Yves Beaumont

Yves Beaumont is waarschijnlijk de meest poëtisch en verstilde Belgsiche landschapschilder. Hij kent, bestudeert en bewondert de grote meesters, maar ontwikkelde gaandeweg zijn eigen 'picturale logica': een logica die het karakter van het oppervlak van het doek en van de verfhuid aanvoelt, de materie van de verf betast en kneedt en het onderwerp in een geheel nieuwe vorm aan de kijker aanbiedt. Daarbij wordt het schilderij losgemaakt van het eigenlijke onderwerp, het gaat op zichzelf staan. Het vormt een nieuwe entiteit.
Beaumont neemt landschappen in zich op: Iberische, Ardense, zonovergoten, bewolkte en mistige tot kille, noordelijke of donkere nachtlandschappen. Of hij focust op details: bomen, takken, plassen, waterpartijen. Al tekenend en schilderend laat hij het anekdotische los om er nieuwe en vrije beelden van te maken, soms met een uitgesproken figuratief karakter, soms abstracter. Maar altijd is er de duidelijke zoektocht naar het licht en het subtiele evenwicht. De werken van Yves Beaumont eisen geen betekenis, geen boodschap op, ze vragen stilte en contemplatie, ze heffen zichzelf op in een vorm van transcendentie en sublimatie.