Léon Spilliaert

In de werken van Léon Spilliaert (Oostende 1881-Brussel 1946) schuilt achter de beelden een mysterie dat fascineert. Steeds terugkerende motieven in zijn tekeningen zijn de eenzaamheid van de mens en de onmetelijkheid van de zee. Spilliaert gaat op zoek naar de ziel van voorwerpen uit zijn dagelijks leven en van plaatsen in zijn geboortestad Oostende. Uit zijn aangrijpende zelfportretten spreekt een huiver die door het afdalen in zijn diepste zelf teweeg wordt gebracht. Zijn werken geven blijk van een op reflectie en spirituele meditatie gerichte geest en getuigen van een verlangen om de symbolen van tijdloosheid van de natuur te doorgronden.

Deze tentoonstelling presenteert eenentwintig werken die nauw aansluiten bij Spilliaerts artistieke zoeken en die rechtstreeks uit het familiebezit komen. De drietalige catalogus bij de tentoonstelling biedt een overzicht van de geschiedenis van de ontdekking van Spilliaerts werk in binnen- en buitenland, en plaatst zijn oeuvre in de bredere context van de kunst van zijn tijd. De publicatie bevat ook een uniek interview met de kleinzoon van de kunstenaar en beschrijft in korte hoofdstukken de bijzondere artistieke bijdrage van de gepresenteerde werken.

Met teksten van Spilliaertspecialiste Anne Adriaens-Pannier, Edouard Derom en Jeffery Howe, en met een interview met Spilliaerts kleinzoon Johan van Rossum.