Pol Bury

Pol Bury (La Louvière, 1922 - Parijs, 2005) was een Belgisch schilder, beeldhouwer, sieraadontwerper, schrijver en grafisch kunstenaar. Als jonge schilder werd hij beïnvloed door René Magritte en Yves Tanguy, en tot na de Tweede Wereldoorlog schilderde hij in een surrealistische stijl. Later stelde Bury tentoon met de groep Jeune Peinture Belge en de Cobra-beweging, maar rond 1953 raakte hij in de ban van de hedendaagse beeldhouwkunst, geïnspireerd door Alexander Calder. Hij maakte zijn eerste "bewegende" werken, aangedreven door een motor, en werd een van hoofdrolspelers van de kinetische kunst. Kenmerkend voor zijn werk is de uiterste traagheid van de vaak onvoorspelbare bewegingen die in zijn beeldhouwwerken en objecten plaatsvinden. Vanaf de jaren 1960 bouwde Bury zijn artistieke carrière in New York uit. Hij stelde tentoon in Gallery Lefebre en doceerde in de jaren 1970 aan verscheidene Amerikaanse universiteiten, waaronder Berkeley en Minneapolis. Bij het grote publiek is Bury vooral bekend van zijn fonteinen en beelden op openbare plaatsen. Zijn fonteinen staan niet alleen in Antwerpen en Brussel, maar ook in Japan en de VS

Gilles Marquenie is kunsthistoricus (Universiteit Leuven). Hij bestudeert het werk van Bury al sinds 2006 en heeft meegewerkt aan verscheidene tentoonstellingen gewijd aan diens oeuvre (Brussel, 2007 en 2009, en Parijs, 2015). Sinds 2015 werkt hij aan een online catalogue raisonné van het werk van Pol Bury (www.polbury.org).