Beeldhonger

De fascinatie voor vrije figuratieve schilderkunst leek in de twee Duitslanden van de jaren 50, 60 en 70 helemaal te zijn verdwenen.

Geen opvolgers voor de vooroorlogse sterren als Max Beckmann, Lovis Corinth en Max Lierbermann. In West-Duitsland werd vooral gekeken naar de Verenigde Staten en abstracte conceptuele kunst gemaakt. In de DDR was de kunst figuratief, maar gereduceerd tot propagandakunst voor de communistische staat.

In de jaren tachtig zien we zowel in Oost- als in West-Duitsland de autonome figuratieve kunst een nieuwe bloei doormaken. In West-Duitsland en vooral Berlijn zijn dat de Neue Wilden, die zich met hun heftige expressionisme laten inspireren door de Brücke kunstenaars van het begin van de twintigste eeuw en het dans-opde-vulkaan-gevoel van de Republiek van Weimar. In de DDR ontworstelen grote persoonlijkheden als Bernhard Heisig en Arno Rink zich aan de dwang van de DDR en ontstaat in nieuwe vrijheid de Neue Leipziger Schule met Neo Rauch als belangrijkste kunstenaar.

Dit boek laat een overzicht zien van beide stromingen en een aantal jonge kunstenaars die in de geest van de Neue Wilden en de Neue Leipziger Schule verder werken zoals Rainer Fetting, Arno Rink, A.R. Penck, Rosa Loy, Martin Disler, Neo Rauch, Tilo Baumgärtel, Ulrike Theusner en vele anderen.