Frieda Hunziker (1908-1966)

In de permanente opstelling in het Stedelijk Museum van Amsterdam hangt een schilderij van Karel Appel naast een schilderij van Frieda Hunziker. Sterker beeld van het belang van de in 1966 overleden Frieda kan niet worden gegeven.

Zij heeft nu haar toonaangevende plaats gevonden in de recente belangstelling voor vrouwelijke kunstenaars, onder wie Jeanne Bieruma Oosting. Niet voor niets zijn er de laatste decennia solo-exposities van haar kleurrijke schilderijen geweest in het Van Abbemuseum te Eindhoven, de Lakenhal te Leiden en zeer onlangs in het Stedelijk Museum te Schiedam. Na de Tweede Wereldoorlog, waarin Frieda een belangrijke rol in het verzet speelde, was het jonkheer Sandberg, de befaamde directeur van het Stedelijk, die Frieda alle gelegenheid gaf om bij hem te exposeren. Hij bemiddelde ook voor tentoonstellingen in Parijs, Antwerpen, Duitsland of Zuid-Amerika. Wim Hazeu, de biograaf van onder meer M.C.

Escher, Lucebert en Lussanet, verdiepte zich in leven en werk van Frieda Hunziker. Het resultaat is een ontdekkend verhaal van een vrouw, die kleuren deed gloeien en een vormentaal vond die uniek wordt genoemd. Het boek vergezelt de gelijknamige tentoonstelling bij Simonis & Buunk in Ede.