Hyun-Sook Song

Het eerste overzicht van het werk van de Zuid-Koreaanse artieste Hyun-Sook Song

"If I used the brush hesitantly, the energetic power of the stroke would dry up on the canvas. If I hurried, the brush would not comply. Thinking with my hands, firmly grasping the handle of the brush, the energetic power of the brushstroke became visible on the field of representation, and in the flow of energetic power back into the painter's sphere of life, a painting was created" - Hyun-Sook Song

Hyun-Sook Song (°1952) groeide op in een Zuid-Koreaans bergdorp. In 1972 trok ze naar West-Duitsland, waar ze begon te tekenen en te schilderen. In de bijzondere stijl die ze sindsdien ontwikkelde, doet ze oosterse en westerse elementen met elkaar versmelten. Met verf of basis van tempera, een veelgebruikte techniek uit de westerse middeleeuwen, zet ze bijna transparante penseelstreken op doek, die doen denken aan oosterse kaligrafie.

Hyun-Sook Song giet alledaagse onderwerpen, zoals een houten balk, een hek of een kookpot, in een vorm die zweeft tussen abstract en figuratief. Ze verwijst daarmee nostalgisch naar het verloren Korea van haar kindertijd, maar blijft niet hangen in die romantische herinnering. Ze gaat in dialoog met de tradities van het westerse modernisme en onderzoekt met haar werk hoe betekenis ontstaat, op de grens tussen de creatieve handeling van het moment en de werking van het geheugen.

Voor Hyun-Sook Song is schilderen steeds performatief. Het creatieproces schemert door in het eindresultaat. Ze werkt horizontaal en legt haar doeken op de grond, terwijl ze er zelf boven staat op een houten plank. Elke penseelstreek, hoe fijn ook, is het resultaat van opperste concentratie en barst van de intensiteit van het moment. Het belang van dat bijzondere moment waarop het penseel het doek beroert, wordt onderschreven door de titels van de werken, die vaak gebaseerd zijn op het aantal bewegingen dat de kunstenares nodig had om een werk te voltooien.

Schilderen is voor Hyun-Sook Song een voortdurend zoeken naar het evenwicht tussen het controleerbare en het oncontroleerbare, tussen bereken en loslaten.