Vasco Araújo

Het oeuvre van Vasco Araújo (°1975, Lissabon) is geworteld in literatuur en filosofie. De kunstenaar wil op een kritische manier de kijk van ‘de ander’ blootleggen, maar ook de ambiguïteit van relaties, de broosheid van systemen en de manier waarop we onze eigen werkelijkheid vormgeven. Hiervoor gebruikt hij een combinatie van verschillende media.
Het werk van Araújo is opgebouwd rond concepten als identiteit en seksualiteit, deugd en de moraliteit van de plicht, de gevoelswereld en de instincten van begeerte en passie. Araújo: “Verlangen in brede zin is een belangrijk thema in mijn werk. Wat betekent het bijvoorbeeld om dingen te verzamelen? Gaat dat puur om bezit of is er een factor van liefde die meespeelt? En welk effect hebben onze verlangens op de relaties die we met onze geliefden hebben?”

Die vragen komen onder andere terug in het werk O Amante (2004), dat een groep tekeningen van objecten toont in combinatie met tekstfragmenten die inzoomen op de bezitsdrang van verzamelaars.

Araújo ontwikkelt zijn beeldtaal door middel van onderzoek naar gedragscodes die reflecteren over de relatie tussen de mens en de wereld. Hij zet daarvoor verschillende media in, zoals sculptuur, installatie, video, fotografie en performance. De rol van het lichaam, de stem, gebaren, taal en sociale normen worden door zijn poëzie herzien. Die poëzie verrijkt hij met invloeden uit de opera, de etiquette, dans, het modernisme of de mythologie.

Zo ontstaat er bijvoorbeeld in de video Portrait (2014) een gesprek tussen geschilderde portretten die praten over hun gevoelens, machtsspelletjes en de verhouding tot de ander. Het werk vertelt ons iets over onze relaties, maar gaat evenzeer over herinneringen en ons geheugen.