Brussel. Verstilde Tijd - Bruxelles. Temps Suspendu

Eind 2020. Brussel. Een stad zonder mensen, het voelt vreemd aan. Het decors van het dagelijkse leven ligt er verlaten bij. Ontvlucht door iedereen. De sporen nog zichtbaar. Mensen lopen schichtig door de straten en willen zo snel mogelijk op hun eindbestemming zijn. Een enkeling dwaalt door de stad. Doelloos, want de deuren blijven dicht. De architectuur komt helemaal in de spotlights te staan maar zonder het dagelijkse leven verliest de stad ook veel van zijn betekenis.

Als fotograaf was ik een bevoorrechte getuige in bijzondere tijden. Het voelde aan als oorlogstijd zonder wapens, een slagveld zonder tegenstanders. Het geroezemoes had plaats gemaakt voor een ongemakkelijke, rusteloze, oorverdovende stilte.
Eind 2020 - begin 2021 heb ik heel wat tijd doorgebracht in Brussel op vraag van Jean-Michel Jaspers (CEO Jaspers-Eyers Architecten). Hij had me gedurende de eerste lockdown al gevraagd of ik de lege stad wilde fotograferen. Jammer genoeg mocht en kon het toen niet aangezien de overheid had beslist dat mijn beroep niet essentieel was. Toen de avondklok in Brussel inging mocht ik gelukkig wel.
Bruxelles par photographe Steven Massart en temps de Covid.
Une attention particulière à l'architecture et urbanisme de la capitale européenne.

Steven Massart a photographié Bruxelles pendant le deuxième confinement, au cours de l'hiver 2020. Sur ses photos, la ville semble vide et désolée, silencieuse mais néanmoins familière. Avec peut-être même, dans le lointain, un son nouveau. Met teksten van / Avec des textes de Thomas Gunzig, Michael Bijnens, Laurence Vielle, Bart Debbaut en Sara Lammens.

Brussels by photographer Steven Massart in times of Covid.- Particular attention to the architecture and urban planning of the European capital.

End of 2020. Brussels. A city without people, it feels strange. The scenery of everyday life is deserted. Escape from everyone. The tracks are still visible. People walk shyly through the streets and want to get to their final destination as quickly as possible. A few wander through the city. Aimless, because the doors remain closed. The architecture is completely in the spotlight, but without everyday life, the city also loses much of its meaning.

As a photographer I was a privileged witness in special times. It felt like wartime without weapons, a battlefield without opponents. The buzz had given way to an uneasy, restless, deafening silence.
Late 2020 - early 2021 I spent a lot of time in Brussels at the request of Jean-Michel Jaspers (CEO Jaspers-Eyers Architects). He had already asked me during the first lockdown if I wanted to photograph the empty city. Unfortunately, it was not allowed and not possible at the time, since the government had decided that my profession was not essential. Fortunately, when the curfew went into effect in Brussels, I was allowed to.