Architectenparcours #2: Antoine Pompe

Dit boek gewijd aan Antoine Pompe (1873-1980) herontdekt het werk en de oorspronkelijke strijd van een figuur die zowel centraal stond in als onafhankelijk was van het ontstaan van de modernistische architectuur in België. Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog was zijn eerste onafhankelijke project, de kliniek van dokter Van Neck in Sint-Gillis (1910), een van de meest vernieuwende Belgische gebouwen van zijn tijd. Vijftien jaar lang nam hij deel aan en zette hij de toon voor de meeste avant-gardistische architectuurbewegingen, met name de Belgische tuinstadbeweging.

Als gerenommeerd technicus, bezorgd om een economische praktijk met sobere en rationele vormen, weigerde hij niettemin de emotionele en sensuele dimensie van gebouwen te verloochenen en distantieerde hij zich van de uitsluitend puristische oriëntatie van de moderne beweging. Hij ontwikkelde zijn eigen veeleisende "architectuur van verstand en gevoel", die aan het eind van de jaren 1960 herontdekt werd door een generatie die de fundamenten en grenzen van de moderniteit in vraag stelde. Het grootste deel van zijn werk, voornamelijk gewijd aan woningbouw, bevindt zich in en rond het Brusselse Gewest, waar een deel een beschermde status geniet.

Parcours d'architectes is een reeks boeken over de Brusselse architectuur, die focust op het werk van architecten die hun stempel hebben gedrukt op het bebouwde landschap van de stad na de Eerste Wereldoorlog. De reeks wil de aandacht vestigen op architecten waarvan het werk minder bekend is bij het grote publiek, maar die dat wel verdienen gezien de intieme band tussen hun werk en Brussel. Elk deel belicht een uniek carrièrepad, zowel letterlijk als figuurlijk, en onthult zowel het gebouwde erfgoed als weinig bekende en weinig bestudeerde facetten van de Brusselse stadsgeschiedenis.