Posture 56: Puzzling The Laughing Petals

Met een open geest onderzoekt Chris Meulemans (1976) de menselijke drang om onze omgeving te manipuleren en te controleren. Ze doet dit in schilderijen die, dankzij een raadselachtige combinatie van figuratieve elementen en abstracte technieken, de kijker aantrekken en aanmoedigen om hun eigen verhaal in het beeld te lezen.

De planten en bloemen die ze afbeeldt zijn een middel om de kwetsbaarheid van de natuur op te roepen, maar ook van ons dagelijks leven, van onze opgelegde structuren in een bijna wanhopige poging om de natuur te beheersen. Geaccentueerde of fragmentarische rasterpatronen in de schilderijen tonen een discrete verwijzing naar de wetenschap, naar de menselijke drang om alles te categoriseren, te bestuderen en dus te controleren.

Meulemans' gevonden titels, die ze op een intuïtieve manier met haar beelden verbindt, misleiden de kijker nog meer. In hun absurditeit hebben ze iets grappigs, maar ook iets verontrustends: de context die wordt gecreëerd door de combinatie van titel en beeld is ongemakkelijk. Achter de geschilderde lagen van haar visueel-poëtische werk gaat een deur naar de verbeelding open.

With an open mind, Chris Meulemans (b. 1976) explores the human urge to manipulate and control our environment. She does this in paintings that, thanks to an enigmatic combination of figurative elements and abstract techniques, attract the viewer and encourage them to read their own story in the image.

The plants and flowers that she depicts are a vehicle to evoke the fragility of nature, but also of our daily life, of our imposed structures in an almost desperate attempt to control nature. Emphasized or fragmentary grid patterns in the paintings show a discrete reference to science, to the human urge to categorize, to study and therefore to control everything.

Meulemans' found titles, which she intuitively connects with her images, further mislead the viewer. In their absurdity, they have something funny, but also disturbing: the context created by the combination of title and image is uncomfortable. Behind the painted layers of her visual-poetic work, a door to the imagination is pened.